تأثیر یک دوره بازی‌های بومی محلی بر رشد مهارت‌های دستکاری پسران شش تا هشت‌سالۀ مناطق محروم

از جمله مهارت‌های حرکتی بنیادی در دورۀ کودکی، مهارت‌های دستکاری است. دستکاری حرکتی درشت و شامل ارتباط فرد با اشیاست و اعمال نیرو به یک جسم یا جذب نیروی آن از ویژگی‌های آن است. هدف از این پژوهش، مطالعۀ تأثیر برنامۀ حرکتی منتخب شامل بازی‌های بومی محلی بر رشد مهارت‌های دستکاری پسران شش تا هشت‌سالۀ مناطق محروم بود. در این مطالعۀ نیمه‌تجربی، 20 کودک از بین کودکان پسر مناطق محروم شهرستان اندیمشک، به‌صورت هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. ابتدا از طریق آزمون رشد حرکتی عمدۀ الریخ از آنها پیش‌آزمون گرفته شد. آزمودنی‌ها به شیوۀ تصادفی به دو گروه 10 نفرۀ آزمایش و کنترل همتاسازی شدند، سپس به مدت 24 جلسه و هر جلسه 45 دقیقه طی هشت هفته برنامۀ حرکتی منتخب اجرا شد. در مدت اجرای برنامه گروه کنترل فعالیت‌های معمول خود را انجام می‌دادند. با پایان برنامه از هر دو گروه پس‌آزمون به‌عمل آمد. پس از بررسی نرمال بودن داده­ها و برابری واریانس­ها، داده­ها به روش تحلیل واریانس چندمتغیری و تحلیل واریانس یکراهه در متن مانوا تحلیل شد. نتایج نشان داد بازی‌های بومی-محلی بر رشد مهارت‌های دستکاری تأثیر مثبت داشته است (979/0= η2،003/0=sig، 75/30=4،6F). بنابراین با تشویق کودکان به بازی‌های مناسب بومی-محلی می‌توان فرصتی برای تمرین و افزایش رشد مهارت‌های دستکاری آنها فراهم کرد.